28 Rozdział

28 Rozdział 

Oczami Nicole:

Zebrałam się na odwagę i powiedziałam swoim rodzicom o ciąż. Chyba ich zamurowało, bo nic nie powiedzieli. Otworzyli buzię ze zdziwienia i tak stali.

-O mój Boże dzieci! -krzyknęła mama i przytuliła mnie.

-Jak to w ciąży? -zapytał tato. Chyba sam nie mógł uwierzyć w to, że zostanie dziadkiem. -To jest żart?

-Nie John. To nie jest żart. -odezwał się w końcu Justin.

-Wy jesteście tacy młodzi -powiedział tato i usiadł na stołku.

-Stało się -powiedziałam.

-Co się stało? -zapytała Emily wchodząc do kuchni i biorąc łyka wody.

-Twoja siostra jest w ciąży -powiedział mój tata, a Em zakrztusiła się wodą. Zaczęła kaszleć i podnosić ręce do góry. -W porządku? -zapytał się jej tato.

-Tsaa. Będę ciocią! -Zaczęła się wydzierać na cały dom. -Gratulacje! -krzyknęła teraz do nas i przytuliła najpierw mnie, a potem Justina. Tak 15-letnia ciocia.

-Justin masz fajny tatuaż -zauważyła moja siostra. 

-Dzięki. To jest Nicole. -podsumował Jus.

-Naprawdę? Pokaż. -zainteresował się tato. Justin pokazał mu rękę i oglądali go w zachwycie.

-Nicole też ma. -poinformował wszystkich mój chłopak.

-Taaa. -mruknęłam i podwinęłam bluzkę do góry i pokazał im napis.

-Cudny! -pisnęła Emily.

-To takie romantyczne. -Podsumowała moja mama.

-Ok my już lecimy. Wstąpmy jeszcze do mamy Justina. -powiedziałam i stanęłam obok Jusa. -Pa -pożegnaliśmy się i opuściliśmy dom. Wsiedliśmy do auta i pojechaliśmy. 

Oczami Justina:

Rodzice Nicole naprawdę dobrze to przyjęli. Ciekawy jestem jak przyjmie to moja mama. 

-Nicole.....?

-Tak skarbie?

-Pomyślałem, żeby może zorganizować dzisiaj u mnie małą imprezkę dla przyjaciół. Co ty na to. - Uśmiechnęła się i pokiwała twierdząco głową.

-Trzeba by było zrobić jakieś zakupy. -Zaproponowała. 

-Pojedziemy do sklepu, ale później. -Pocałowałem ją w czoło i zaparkowałem auto na podjeździe mamy. Wyszliśmy z wozu i zapukaliśmy do drzwi. Otworzyła nam uśmiechnięta mama. Zaprosiła nas do środka i poszła zrobić nam coś do picia.

-Jak myślisz, jak to przyjmie -zapytała mnie Nicole i położyła głowę na moim ramieniu.

-Zaraz się dowiemy. -W tym czasie weszła do kuchni mama i położyła tackę z kawą i ciastkami. Nicole sięgnęła po dzbanek, lecz nagle się opamiętała. Mama to zauważyła.

-Co się stało Nicole? Czemu sobie nie nalejesz? -zapytała mama i rozłożyła wszystko na stół, po czym usiadła na fotel naprzeciwko nas.

-Nicole nie może pić kawy -wytłumaczyłem.

-Dlaczego? Coś ci jest? -zapytała zatroskanie.

-Nie o to chodzi. Nic mi nie jest tyle, że...... -urwała.

-Nicole i ja spodziewamy się dziecka. -Dokończyłem jej zdanie, a mama się zdziwiła. Jak wszyscy dzisiaj.

-Jak to?

-No tak. Będziemy mieli dziecko. -powiedziałem.

-Justin jak mogliście być tacy nieodpowiedzialni! -podniosła głos, czego bardzo nie lubiłem.

-Mamo nie krzycz -uspokoiłem ją.

-Przepraszam, ale jestem w szoku.

-Rozumiem. My też tego nie planowaliśmy. -Nicole siedziała i przysłuchiwała się nam. Złapałem ją za rękę i ścisnąłem nerwowo. Zauważyła, że się podenerwowałem i pogłaskała mnie po udzie, aby mnie uspokoić.

-Co się stało to się nie odstanie. Wiedzcie, że macie we mnie wsparcie -mama posłała nam swój ciepły uśmiech.

-Dziękujemy Pattie. Wiele to dla nas znaczy. -Odezwała się Nicole.

-Rozumiem, że teraz zamieszkacie razem? -zapytała mama. Spojrzałem na Nicole, która patrzyła w swoje buty.

-Nicole na razie nie chce. Dopiero później.

-Ale przecież....Nicole ty potrzebujesz opieki, bliskości Justina. -wytłumaczyła jej.

-Też tak myślę -dodałem swoje ,,pięć groszy''.

-Ja wiem. Wkrótce zamieszkamy razem. Obiecuję. Jeszcze to obgadamy.

-Fajnie. -Wyszczerzyłem się. -My musimy się już zbierać. -Powiedziałem i zacząłem zakładać buty.

-Odwiedźcie mnie jeszcze i dzieciak. Na pewno się ucieszą. Strasznie cię polubili Nicole.

-A gdzie dzieci -zapytałem, bo ich nie słyszałem, co było dziwne.

-Śpią.

-Ok. Pa -pożegnaliśmy się i ruszyliśmy dalej. -To co do sklepu? -zapytałem mojej dziewczyny. 

-Tak! -krzyknęła. Czekała nas imprezka. Chciałem zaprosić Ryana, Chaza, Codyego, Alfredo, Zayna, Jenn i Austina, bo mieli być tylko przyjaciele. Chciałem im powiedzieć, że będę ojcem. No wiecie pochwalić się.